De Tachtigjarige Oorlog was een oorlog tussen de Zeventien Provinciën van de Nederlanden en het Spaanse Rijk, die duurde van 1568 tot 1648. De oorlog begon als een opstand van protestantse Nederlanders tegen de Spaanse overheersing. De opstand werd geleid door Willem van Oranje, die de titel “stadhouder” van de Nederlanden had gekregen van Filips II, de koning van Spanje.
De opstand begon in 1566 met de Beeldenstorm, een reeks plunderingen van katholieke kerken en kloosters door protestantse groepen. Dit leidde tot een reactie van de Spaanse regering, die onder leiding stond van hertog Alva. Alva stuurde een leger naar de Nederlanden om de opstand neer te slaan.
De oorlog duurde 80 jaar en was een van de bloedigste conflicten in de Europese geschiedenis. Miljoenen mensen kwamen om, en het land werd verwoest. Uiteindelijk, in 1648, werd de oorlog beëindigd met de Vrede van Münster. De Vrede van Münster erkende de onafhankelijkheid van de Nederlandse Republiek, die tot op de dag van vandaag bestaat.
De Tachtigjarige Oorlog had een grote invloed op de Nederlandse geschiedenis en cultuur. De oorlog leidde tot de ontwikkeling van een sterke Nederlandse identiteit en een onafhankelijke staat. De oorlog had ook een grote invloed op de ontwikkeling van de Nederlandse marine, die een van de machtigste ter wereld werd.