Er zijn veel verhalen over potje vechten na afloop van een schaakduel. Een van de meest bekende verhalen is dat van Paul Morphy, een van de grootste schaakspelers aller tijden. In 1858 versloeg Morphy de Franse grootmeester Adolf Anderssen in een match die een sensationele 17-1-0 eindigde. Na de match werd Morphy door een groep Franse fans uitgedaagd tot een potje vechten. Morphy accepteerde de uitdaging en versloeg zijn tegenstanders gemakkelijk.
Een ander verhaal is dat van Emanuel Lasker, de wereldkampioen schaken van 1894 tot 1921. In 1902 versloeg Lasker de Franse grootmeester Siegbert Tarrasch in een match die eindigde in een gelijke stand. Na de match werd Lasker door Tarrasch uitgedaagd tot een potje vechten. Lasker accepteerde de uitdaging, maar de twee mannen konden het niet eens worden over de regels. Het gevecht werd uiteindelijk afgeblazen.
Er zijn ook veel verhalen over potje vechten tussen amateurschakers. In veel gevallen worden deze gevechten veroorzaakt door emoties die loskomen tijdens een schaakduel. Schaken is een intensieve sport die veel stress kan veroorzaken. Als twee spelers elkaar op het bord verslaan, kan dit leiden tot woede, frustratie of zelfs haat. In sommige gevallen kunnen deze emoties leiden tot geweld.
Het is belangrijk op te merken dat potje vechten na afloop van een schaakduel een zeldzaam fenomeen is. De meeste schaakspelers zijn sportief en accepteren de uitkomst van een wedstrijd, ongeacht of ze winnen of verliezen.