De dag verlummeld, maar nog even in de wijngaard (2,6,3)
Paragraaf:
De dag is voorbijgevlogen en het voelt alsof er niets uit mijn handen is gekomen. Ik heb mezelf verloren in allerlei afleidingen en onbelangrijke taken. Maar voordat ik de dag helemaal afschrijf als verloren tijd, besluit ik nog even de wijngaard in te gaan. Misschien kan ik daar nog wat rust en inspiratie vinden.
In het Nederlands
Ik loop door de rijen met wijnstokken en geniet van de rust die hier heerst. De zon begint langzaam onder te gaan en zorgt voor een prachtig kleurenpalet in de lucht. De geur van de druiven hangt in de lucht en ik kan niet anders dan glimlachen. Ondanks de hectische dag voel ik me hier thuis.
De wijngaard is een plek waar ik tot rust kom en mijn gedachten kan ordenen. Het is alsof de druiven me stuk voor stuk inspiratie geven. Ik zie hoe ze groeien en zich ontwikkelen tot heerlijke vruchten. Het herinnert me eraan dat ook ik kan groeien en mijn doelen kan bereiken, zelfs als de dag niet helemaal loopt zoals gepland.
Terwijl ik verder loop, kom ik bij een oude eikenboom die in het midden van de wijngaard staat. Ik ga eronder zitten en laat de stilte op me inwerken. De vogels fluiten vrolijk en de wind speelt met de bladeren van de wijnstokken. Het is een moment van bezinning en dankbaarheid.
Ik denk terug aan de hectiek van de dag en realiseer me dat het niet erg is dat niet alles volgens plan is gegaan. Soms is het juist goed om even stil te staan en te genieten van de kleine dingen om ons heen. De wijngaard herinnert me eraan dat het leven niet altijd perfect hoeft te zijn, zolang we maar in staat zijn om te genieten van de momenten die wel goed zijn.
Terwijl ik langzaam opsta en terugloop naar huis, voel ik me rustiger en meer in balans. De dag mag dan verlummeld zijn, maar de tijd in de wijngaard heeft me weer nieuwe energie gegeven. Morgen is er weer een nieuwe dag en ik weet nu dat ik altijd een plek heb waar ik tot rust kan komen en inspiratie kan vinden.