Er flitste van alles voorbij
Er flitste van alles voorbij Terwijl ik door de stad liep Mensen, auto’s, gebouwen Alles ging zo snel
Ik keek om me heen En probeerde alles te bevatten Maar het was te veel Het ging te snel
Ik voelde me overweldigd En een beetje verloren Ik wist niet waar ik was Of wat ik moest doen
Toen stopte ik En sloot mijn ogen Ik ademde diep in En probeerde te ontspannen
Na een paar minuten Opende ik mijn ogen En de wereld zag er anders uit Het was nog steeds druk Maar het was ook rustiger
Ik kon de details zien Van de mensen, auto’s, en gebouwen Ik kon de schoonheid van de stad zien En de levendigheid
Ik voelde me weer verbonden Met de wereld om me heen Ik wist weer waar ik was En wat ik moest doen
Ik begon te lopen Maar nu met meer aandacht Ik nam de tijd om alles te zien En te voelen
Ik genoot van de stad En van het leven En ik wist dat ik alles zou meemaken Wat het leven me zou brengen
Interpretatie
Dit gedicht gaat over het gevoel van overweldiging dat je kunt ervaren in een drukke stad. De spreker voelt zich verloren en weet niet waar hij is of wat hij moet doen. Hij besluit om te stoppen en te ontspannen, en wanneer hij zijn ogen opent, ziet hij de wereld op een andere manier. Hij kan de details zien en de schoonheid van de stad waarderen. Hij voelt zich weer verbonden met de wereld en weet dat hij alles kan meemaken wat het leven hem zal brengen.
Het gedicht kan ook worden gezien als een metafoor voor het leven. Het leven kan soms overweldigend zijn, met veel verschillende dingen om op te letten. Het is belangrijk om te stoppen en te ontspannen, om de details te zien en de schoonheid van het leven te waarderen. Wanneer we dat doen, kunnen we het leven beter begrijpen en waarderen.