Het beweeglijke deel van de menselijke schedel wordt meestal aangeduid als de hersenschedel. Dit deel omvat verschillende botten, die samen een complexe structuur vormen om de hersenen te beschermen. Op het tongbeen (os hyoid) na zijn alle schedelbotten met elkaar verbonden en kunnen lichte bewegingen maken. Deze bewegingen zijn klein en vaak onzichtbaar voor het blote oog, maar kunnen voor een getrainde osteopaat worden opgepikt. Deze beweeglijkheid van de hersenschedel wordt in de reguliere geneeskunde vaak ontkent. Echter, volgens osteopathische theorieën volgen deze botten de primaire ademhalingsbeweging.
Er zijn ook andere delen van de schedel die als beweeglijk kunnen worden beschouwd. Zo wordt het bovenste deel van de schedel, die de hersenen omvat, gedefinieerd als het schedeldak en het onderste deel – die op de wervelkolom en de hal aansluit – als schedelbasis.
In puzzels kunnen er veel vragen zijn over de verschillende delen van de menselijke schedel. Echter, het begrip craniaal aspect biedt een nadere verklaring over hoe het menselijke hoofd is opgestructureerd, en legt uit dat de schedel eigenlijk in twee delen kan worden opgedeeld: de hersenschedel en de gezichtsschedel.