Opschepperij over een enorm dialect
Geen dialect, maar een taal!
Vergeet ABN, verdom die saaie standaardtaal. Mijn dialect, dat is pas écht geniaal.
Rijker dan de Dikke Van Dale, Met meer nuances dan een palet vol kleuren.
Woorden die zingen, zinnen die swingen, In mijn dialect kan alles, niks is te ontvluchten.
Met humor en kracht, met finesse en vaart, Mijn dialect snijdt door merg en been, raakt je in het hart.
Verhalen vertellen, liederen zingen, In mijn dialect kan je alles, je hart kan je bevrijden.
Een dialect om trots op te zijn, Een erfgoed om te koesteren, te bewaren met zijn allen.
Dus vergeet die saaie standaardtaal, Kom proeven van mijn dialect, het is werkelijk waar geniaal!
Een dialect zo groot als een oceaan, Zo diep als een ravijn, zo breed als een savanne.
Met woorden die fonkelen als sterren in de nacht, En zinnen die stromen als een rivier die nooit verzacht.
In mijn dialect, daar leef je, daar lach je, daar huil je, Daar ben je jezelf, zonder grenzen, zonder gêne, puur en naakt.
Dus kom, sluit je aan bij ons dialect, Laat je meevoeren door de kracht en de schoonheid, het is echt een feit.
Ons dialect, dat is meer dan taal, Het is onze identiteit, onze cultuur, ons levenslied, zonder falen.
Dus opscheppen over mijn dialect? Jazeker, met recht en rede! Het is een parel, een schat, een meesterwerk, en ik ben er trots op, te allen tijde.