De spot van de kameelezel
Op een warme dag in de woestijn van Yemen wandelde een kameelezel door de woestijn. Hij was op weg naar een waterput om te drinken. De kameelezel was een trotse dieren en hij vond zichzelf de mooiste kameelezel in de hele woestijn. Hij had een lange, zijdeachtige vacht, een lange hals en een majestueuze uitstraling.
Terwijl de kameelezel door de woestijn liep, zag hij een groep schapen. De schapen waren aan het grazen en ze leken erg gelukkig. De kameelezel liep naar de schapen toe en zei: “Wat zijn jullie aan het doen?”
“We zijn aan het grazen,” zei een van de schapen. “We hebben hier veel lekker gras.”
“Dat ziet er goed uit,” zei de kameelezel. “Maar ik ben veel beter dan jullie.”
“Wat bedoel je?” vroeg het schaap.
“Nou,” zei de kameelezel, “ik ben veel groter en sterker dan jullie. Ik heb ook een veel mooiere vacht.”
“Dat is misschien wel waar,” zei het schaap, “maar we zijn veel gelukkiger dan jij.”
“Gelukkiger?” vroeg de kameelezel. “Hoe kunnen jullie dat nou zijn?”
“Omdat we samen zijn,” zei het schaap. “We hebben elkaar nodig en we houden van elkaar.”
De kameelezel was stomverbaasd. Hij had nog nooit over geluk nagedacht op die manier. Hij was altijd zo bezig geweest met zichzelf dat hij anderen niet had opgemerkt.
“Ik denk dat je gelijk hebt,” zei de kameelezel. “Ik ben niet gelukkig. Ik heb geen vrienden.”
“Dat kunnen we veranderen,” zei het schaap. “Kom bij ons.”
De kameelezel dacht even na. Hij wilde wel gelukkig zijn, maar hij was ook bang om zijn trots op te geven.
“Ik weet het niet,” zei hij. “Ik ben niet gewend om met anderen om te gaan.”
“We zullen je helpen,” zei het schaap. “We zullen je laten zien hoe het is om gelukkig te zijn.”
De kameelezel knikte. “Oke,” zei hij. “Ik doe het.”
De kameelezel bleef bij de schapen en hij leerde al snel hoe het was om gelukkig te zijn. Hij leerde hoe belangrijk het is om samen te zijn en om van elkaar te houden.
Op een dag liepen de kameelezel en de schapen door de woestijn toen ze een groep bedoeïenen zagen. De bedoeïenen waren op zoek naar water en ze waren erg uitgedroogd.
De kameelezel en de schapen hielpen de bedoeïenen om water te vinden. De bedoeïenen waren erg dankbaar en ze vertelden de kameelezel en de schapen dat ze de helden van de woestijn waren.
De kameelezel was trots op zichzelf. Hij had geleerd dat het belangrijker is om anderen te helpen dan om aan jezelf te denken. Hij was niet langer de trotse kameelezel, maar hij was nu een gelukkige kameelezel.