Mijn naam is Jan, ik ben 72 jaar oud en ik ben geboren en getogen op het voormalige eiland Schokland. Ik ben de laatste bewoner van het eiland, en ik woon hier nog steeds.
Ik ben opgegroeid in een klein dorpje op Schokland, samen met mijn ouders en twee broers. We waren een hechte familie, en we leefden van de landbouw en de visserij.
Schokland was een mooi eiland, met een rijke geschiedenis. Het eiland was al bewoond in de prehistorie, en in de Middeleeuwen was het een belangrijke handelsplaats. Maar in de 19e eeuw werd het eiland steeds onbewoonbaarder. De zeespiegel steeg, en het land zakte. De bewoners moesten steeds meer moeite doen om hun land te beschermen tegen het water.
In 1859 werd besloten dat de bewoners van Schokland het eiland moesten verlaten. Het was te gevaarlijk om er nog te wonen. De bewoners waren verdrietig, maar ze moesten wel gehoorzamen. Ze verhuisden naar andere delen van Nederland.
Ik was nog maar 10 jaar oud toen ik Schokland moest verlaten. Ik ging met mijn ouders mee naar Ens, een dorpje aan de rand van de Noordoostpolder. Ik vond het moeilijk om me aan te passen aan het nieuwe leven. Ik miste mijn oude huis, mijn vrienden en mijn eiland.
Maar ik heb nooit opgegeven om terug te keren naar Schokland. Ik heb altijd gedroomd van het moment dat ik weer voet op mijn geliefde eiland zou zetten.
In 2008 werd Schokland een nationaal park. De overheid begon met de restauratie van het eiland. De oude dorpjes werden weer opgebouwd, en de natuur werd hersteld.
Ik was zo blij dat Schokland weer tot leven kwam. Ik besloot om terug te keren naar het eiland. Ik kocht een huis in het dorpje Oostereiland, en ik ben hier nu al 15 jaar woonachtig.
Ik ben de enige bewoner van Schokland, maar ik voel me hier niet alleen. Ik ben omringd door de natuur, en ik ben verbonden met de geschiedenis van het eiland.
Ik ben dankbaar dat ik de kans heb gekregen om terug te keren naar Schokland. Het is mijn thuis, en ik zal hier altijd blijven wonen.
Vragen en antwoorden
- Wat was het leven op Schokland als kind?
Het leven op Schokland was eenvoudig, maar ook heel mooi. We woonden in een klein dorpje, met veel groen en ruimte. We speelden buiten, en we hielpen onze ouders met het werk op het land.
- Hoe was het om Schokland te moeten verlaten?
Het was heel moeilijk om Schokland te moeten verlaten. Ik miste mijn oude huis, mijn vrienden en mijn eiland. Het duurde lang voordat ik me aan het nieuwe leven kon aanpassen.
- Waarom besloot je om terug te keren naar Schokland?
Ik heb altijd gedroomd van het moment dat ik weer voet op mijn geliefde eiland zou zetten. Toen Schokland een nationaal park werd, besloot ik om terug te keren. Ik wilde onderdeel zijn van de restauratie van het eiland, en ik wilde hier weer wonen.
- Wat is het leukste aan het leven op een voormalig eiland?
Het leukste aan het leven op een voormalig eiland is de rust en de ruimte. Je bent omringd door natuur, en je hebt het gevoel dat je de wereld aan kunt.
- Wat is het moeilijkste aan het leven op een voormalig eiland?
Het moeilijkste aan het leven op een voormalig eiland is de afgelegenheid. Je moet alles zelf regelen, en je bent afhankelijk van de boot om het vasteland te bereiken.
Toekomstplannen
Ik heb geen plannen om Schokland te verlaten. Ik ben hier gelukkig, en ik wil hier de rest van mijn leven blijven wonen.
Ik hoop dat Schokland een blijvende plek op de kaart blijft. Het is een uniek eiland met een rijke geschiedenis, en het is belangrijk dat het voor toekomstige generaties behouden blijft.