De wind vloog om hen heen, rukte aan hun haren en kleding. De koude lucht sneed door hun huid. Ze hielden hun ogen halfdicht tegen de zandkorrels die door de wind werden meegevoerd.
Was dit de plek waar ze naartoe wilden? Was dit het avontuur waar ze zo naar verlangden? Of was het een vergissing, een misvatting?
Ze keken elkaar aan, zagen de twijfel in elkaars ogen. Maar er was geen weg terug. Ze waren hier, op deze winderige plek, en ze moesten er het beste van maken.
Ze zetten hun schouders eronder, liepen tegen de wind in. De wind duwde hen terug, maar ze gaven niet op. Ze wisten dat er ergens, achter de wind, iets moois op hen wachtte.
Een nieuw land, een nieuwe ervaring, een nieuw avontuur.
Ze hielden vol, stap voor stap. De wind werd zwakker, de zon kwam tevoorschijn. En toen, ineens, zagen ze het:
Een prachtige vallei, met groene bomen en een helderblauw meer. De wind was verdwenen, de zon scheen warm op hun gezichten.
Ze waren er. Ze hadden het gehaald.
En ze wisten: dit was het begin van iets groots.