Het enige boek dat D.H. Lawrence in 1913 publiceerde was Zonen en minnaars. Het is een autobiografische roman over de opgroeiende jaren van Paul Morel, een jongeman die worstelt met zijn liefde voor zijn moeder en zijn verlangen om zijn eigen leven te leiden.
Het boek is gesitueerd in de Engelse stad Eastwood, waar Lawrence zelf opgroeide. De hoofdpersonen zijn gebaseerd op Lawrences eigen familie en vrienden. De roman vertelt het verhaal van Pauls jeugd en adolescentie, en zijn complexe relatie met zijn moeder, Lydia. Lydia is een sterke, dominante vrouw die haar zoon overbeschermt. Paul is een gevoelig en intelligent jongeman die zich aangetrokken voelt tot kunst en muziek. Hij droomt ervan om schrijver te worden, maar Lydia wil dat hij een ‘normaal’ leven leidt en een baan neemt in de mijnbouw.
Pauls relatie met zijn moeder is een bron van zowel liefde als frustratie. Hij houdt van haar, maar hij voelt zich ook verstikt door haar. Hij wil zich losmaken van haar en zijn eigen weg gaan, maar hij kan dat niet zonder haar te kwetsen.
Het boek werd bij de publicatie goed ontvangen door de critici. Het werd geprezen om zijn realistische beschrijving van het leven in de Engelse mijnbouwgemeenschap en om zijn openhartige behandeling van seksuele thema’s. Zonen en minnaars wordt beschouwd als een van de belangrijkste romans van de 20e eeuw.