In recent onderzoek uitgevoerd door universitair hoofddocent Peter Bos van het Instituut Pedagogische Wetenschappen van de Universiteit Leiden, is een fascinerend fenomeen aan het licht gekomen dat bekend staat als ‘maternal gatekeeping’. Deze term beschrijft het gedrag van moeders die ervan overtuigd zijn dat zij superieur zijn in het bieden van zorg aan hun kinderen en daardoor deze rol dominant opeisen.
Maternal Gatekeeping: Bevrediging Voor Moeder, Frustratie Voor Vader
Het ‘maternal gatekeeping’ gedrag heeft directe gevolgen voor de betrokkenheid van vaders bij de opvoeding. Als moeders consequent de voornaamste zorgrol opeisen, krijgen vaders minder kansen om ervaring op te doen – wat Bos omschrijft als “geen vlieguren maken”. Dit leidt tot een self-fulfilling prophecy waarbij kinderen vaker hun moeder roepen omdat zij consistent de primaire verzorger lijkt.
Het Gevolg van ‘Maternal Gatekeeping’
–
| Gedrag | Gevolg |
|---|---|
| Moeders eisen hoofdrol in zorg | Vaders krijgen minder kans op ervaring |
| Kinderen roepen vaker om moeder | Versterking rol van de moeder als primaire verzorger |
Communicatie tussen Ouders en Professionals
Daarnaast benadrukt Bos het belang van open communicatie tussen ouders en professionals, zoals leerkrachten en leidinggevenden. Hij adviseert om zonder vooroordelen naar de zorgen en percepties van ouders te luisteren. Indien zorgen toenemen, is het raadzaam om dit met een leidinggevende of aandachtsfunctionaris te bespreken.
Conclusie
Het onderzoek weerlegt de suggestie dat ouders, en in het bijzonder vaders, onverschillig zouden zijn tegenover hun kinderen. In tegendeel, het probleem ligt vaker in de dynamiek van het gezin en ingesleten sociale verwachtingen waarbij de moederrol traditioneel als de meest zorgzame wordt gezien. Door dit te begrijpen en te werken aan een betere verdeling van de zorgtaken, kunnen beide ouders zich ontwikkelen tot gelijkwaardige partners in de opvoeding van hun kinderen.