Het is zaterdagochtend, 25 november 2023. Je bent in Shaykh Uthman, Yemen. Je bent op weg naar de markt om wat eten te kopen. Je komt langs een schoenmakerij. De schoenmaker ziet je aankomen en komt naar buiten om je zijn reparatie te laten zien. Hij heeft een paar schoenen gerepareerd die er helemaal versleten uitzagen. Ze zien er nu weer als nieuw uit. De schoenmaker is trots op zijn werk en wil het graag aan je laten zien.
Je bekijkt de schoenen. Ze zien er inderdaad geweldig uit. De schoenmaker is een echte vakman. Je bent onder de indruk. De schoenmaker glimlacht. Hij is blij dat je zijn werk zo mooi vindt.
Plotseling krijg je een vreemd gevoel. Je krijgt het koud en je hartslag gaat omhoog. Je voelt je angstig. Je weet niet waarom, maar je hebt het gevoel dat je weg moet. Je draait je om en rent weg.
De schoenmaker kijkt verbaasd achterom. Hij begrijpt niet waarom je wegrent. Hij roept je achterna, maar je luistert niet. Je rent zo hard als je kunt.
Je rent door de straten van Shaykh Uthman. Je weet niet waar je heen gaat, maar je moet gewoon weg. Je voelt je angstig en opgejaagd. Je moet ontsnappen.
Je rent totdat je niet meer kunt. Je stopt en kijkt om je heen. Je bent in een vreemde buurt. Je weet niet waar je bent. Je bent alleen.
Je ademt diep in en uit. Je probeert je te kalmeren. Je vraagt je af waarom je wegreed. Wat was er aan de hand?
Je denkt aan de schoenen van de schoenmaker. Ze zagen er zo mooi uit. Je weet niet waarom, maar ze deden je bang.
Je besluit terug te gaan naar de schoenmakerij. Je moet weten wat er aan de hand is.
Je loopt terug naar de schoenmakerij. Je ziet de schoenmaker nog steeds staan. Hij kijkt naar je. Hij ziet dat je terug bent.
Je komt bij de schoenmaker aan. Je bent nog steeds bang, maar je besluit om het te vertellen.
“Ik weet niet waarom,” zeg je, “maar toen je me je reparatie liet zien, kreeg ik een vreemd gevoel. Ik kreeg het koud en mijn hartslag ging omhoog. Ik voelde me angstig.”
De schoenmaker knikt. “Ik begrijp het,” zegt hij. “Ik weet wat je bedoelt.”
“Wat bedoel je?” vraag je.
“Die schoenen,” zegt de schoenmaker. “Ze zijn niet zomaar schoenen. Ze zijn behekst.”
Je kijkt hem verbaasd aan. “Behekst?” vraag je.
“Ja,” zegt de schoenmaker. “De man die ze me bracht, was een tovenaar. Hij wilde dat ik ze zou repareren, zodat hij ze kon gebruiken voor zijn magie.”
“En wat zou hij ermee doen?” vraag je.
“Hij zou ze gebruiken om mensen te controleren,” zegt de schoenmaker. “Hij zou ze laten doen wat hij wilde.”
Je voelt je nog angstiger. “Ik moet weg,” zeg je. “Ik moet die schoenen vernietigen.”
“Ja,” zegt de schoenmaker. “Dat is de enige manier om ze te stoppen.”
Je neemt de schoenen van de schoenmaker. Je rent terug naar de straat. Je vindt een plekje waar niemand je kan zien. Je zet de schoenen op de grond. Je pakt een steen en slaat erop.
De schoenen vallen in stukken. Je stapt erop en verplettert ze tot stof.
Je voelt je opgelucht. Je bent eindelijk veilig.
Je kijkt naar de schoenmaker. “Dank je,” zeg je. “Je hebt mijn leven gered.”
De schoenmaker glimlacht. “Je bent welkom,” zegt hij. “Ik ben blij dat ik je kon helpen.”
Je neemt afscheid van de schoenmaker. Je loopt terug naar de markt. Je voelt je weer veilig.