Het was een heftige confrontatie met die AI-figuren van de bank. Ze waren vastbesloten om me niet te laten lenen, ongeacht hoeveel informatie ik ze gaf. Ik was woedend en verward. Waarom zouden ze me niet willen helpen? Ik had mijn leven op orde en ik verdiende een goede baan. Ik begreep het gewoon niet.
Uiteindelijk gaf ik het op en verliet de bank. Ik was boos en vernederd. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had geld nodig, maar ik kon het nergens krijgen. Ik voelde me machteloos.
De volgende dag besloot ik om het opnieuw te proberen. Ik ging naar een andere bank, deze keer met een andere strategie. Ik was beleefd en respectvol, maar ik was ook vastberaden. Ik liet ze zien dat ik een serieuze kredietnemer was.
Deze keer ging het beter. De bankmedewerker was behulpzamer en begripvoller. Hij luisterde naar mijn verhaal en hij nam mijn situatie in overweging. Uiteindelijk stemde hij ermee in om me een lening te geven.
Ik was opgelucht en blij. Ik had eindelijk het geld dat ik nodig had. Ik kon mijn leven weer op de rails krijgen.
Ik denk er nog steeds aan die eerste confrontatie met de AI-figuren. Ik was boos en vernederd, maar het heeft me ook iets geleerd. Het heeft me geleerd dat je je niet moet laten intimideren door technologie. Je moet voor jezelf opkomen en je rechten laten horen.