De opstandelingen in de Tachtigjarige Oorlog werden met verschillende namen aangeduid, afhankelijk van de context en het perspectief:
Neutrale termen:
- Opstandelingen: Dit is de meest neutrale term en beschrijft simpelweg degenen die in opstand kwamen tegen de Spaanse heerschappij.
- Geuzen: Deze term werd oorspronkelijk gebruikt voor de Watergeuzen, de zeelieden die de opstand ter zee voerden. Later werd het ook gebruikt voor alle opstandelingen, ongeacht hun functie.
Positieve termen:
- Patriotten: Deze term werd door de opstandelingen zelf gebruikt om hun loyaliteit aan hun vaderland te benadrukken.
- Vrijheidsstrijders: Deze term benadrukt het streven van de opstandelingen naar onafhankelijkheid.
Negatieve termen:
- Rebellen: Deze term werd door de Spaanse autoriteiten gebruikt om de opstandelingen te beschrijven als illegale en onwettige tegenstanders.
- Ketters: Deze term werd gebruikt om de opstandelingen te beschrijven als afvalligen van de katholieke kerk.
Naast deze algemene termen werden er ook specifiekere termen gebruikt om bepaalde groepen opstandelingen te beschrijven, zoals:
- Edelen: De adellijke families die de opstand steunden.
- Steden: De steden die zich bij de opstand aansloten.
- Boeren: De boeren die in opstand kwamen tegen de Spaanse troepen.
De term die het meest werd gebruikt om de opstandelingen te beschrijven, was waarschijnlijk geuzen. Deze term had een zekere trots en bravoure, en het werd door de opstandelingen zelf omarmd.
Het is belangrijk om te onthouden dat de Tachtigjarige Oorlog een complexe gebeurtenis was met verschillende facties en perspectieven. De term die werd gebruikt om de opstandelingen te beschrijven, hing af van degene die de term gebruikte en zijn of haar positie ten opzichte van de oorlog.