Karel de Grote, ook wel bekend als Carolus Magnus of Charlemagne, was koning van het Frankische Rijk van 768 tot 814. Hij werd in 800 gekroond tot keizer van het West-Romeinse Rijk, waarmee hij een nieuwe tijdperk inluidde in de geschiedenis van Europa.
Karel werd geboren in Prüm in het huidige Duitsland. Hij was de oudste zoon van koning Pippijn de Korte en Bertrada van Laon. Na de dood van zijn vader in 768 werd Karel samen met zijn jongere broer Carloman koning van het Frankische Rijk. In 771 stierf Carloman echter, waardoor Karel de enige heerser van het Frankische Rijk werd.
Karel was een briljante strateeg en militair leider. Hij breidde het Frankische Rijk aanzienlijk uit door middel van veroveringen. Zo veroverde hij het gebied van de Saksen, de Lombarden en de Arabieren. Karel was ook een bekwaam diplomaat en wist zijn invloed uit te breiden door middel van huwelijkspolitiek.
Karel was niet alleen een succesvol militair leider, maar ook een groot cultuurdrager. Hij stimuleerde de ontwikkeling van kunst, wetenschap en onderwijs. Hij liet in Aken een paleis bouwen dat een centrum van cultuur en wetenschap werd. Karel was ook een groot bewonderaar van de klassieke oudheid en liet veel Griekse en Latijnse teksten vertalen.
Karel de Grote stierf in 814. Hij werd begraven in de kathedraal van Aken. Zijn dood luidde het begin in van een periode van verval voor het Frankische Rijk.
De belangrijkste prestaties van Karel de Grote zijn:
- De uitbreiding van het Frankische Rijk tot een van de grootste rijken in Europa
- De bevordering van de ontwikkeling van kunst, wetenschap en onderwijs
- De invoering van een nieuwe wetgeving, de Lex Caroli Magni
- De bescherming van de Kerk
Karel de Grote wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de geschiedenis van Europa. Hij wordt gezien als de grondlegger van het Heilige Roomse Rijk en als een van de belangrijkste beschermers van de Kerk.