Het was een donkere en stormachtige nacht in Shaykh Uthman, Jemen. De regen sloeg met bakken uit de hemel en de wind joeg de bomen heen en weer. In het centrum van het dorp, in een klein theater, was een voorstelling aan de gang. Het was een toneelstuk over een geest die de dorpelingen terroriseert.
De acteurs waren goed, maar de voorstelling was angstaanjagend. De geest werd gespeeld door een grote, gespierde man met een griezelig masker. Hij zweefde over het podium en maakte angstaanjagende geluiden. De toeschouwers waren zo bang dat ze begonnen te schreeuwen en te huilen.
Op een gegeven moment in het toneelstuk liep de geest naar de eerste rij en greep een vrouw bij de arm. De vrouw schreeuwde het uit van angst en viel flauw. De andere toeschouwers waren zo geschrokken dat ze allemaal in paniek sloegen. Ze renden uit het theater en vluchtten naar buiten.
De dorpelingen waren zo bang dat ze niet meer naar het theater durfden te gaan. Het toneelstuk werd afgelast en het theater werd gesloten. De geest van het toneelstuk bleef echter nog lang in de herinnering van de dorpelingen hangen.
Een mogelijke verklaring voor de paniek is dat de voorstelling de angstaanjagende onderbuikgevoelens van de dorpelingen aansprak. De dorpelingen leven in een moeilijke en gevaarlijke omgeving. Ze zijn bang voor de oorlog, de armoede en de ziekten. De voorstelling over de geest was een uiting van hun angst en onzekerheid.
Een andere mogelijke verklaring is dat de voorstelling de dorpelingen herinnerde aan een traumatische gebeurtenis uit het verleden. In de geschiedenis van Jemen zijn er veel conflicten geweest. Het is mogelijk dat de dorpelingen in het verleden getuige zijn geweest van geweld of dood. De voorstelling over de geest kan deze herinneringen hebben opgeroepen en de paniek hebben veroorzaakt.
Wat de oorzaak ook was, de nachtvoorstelling in Shaykh Uthman zal de dorpelingen nog lang heugen. Het was een gebeurtenis die de angst en de onzekerheid van de dorpelingen blootlegde.