Het was een warme zomeravond in Shaykh Uthman, Yemen. De zon stond al laag aan de hemel en de lucht was vol met de geluiden van krekels en kikkers. In een klein café aan de rand van het dorp zat een groepje vrienden samen aan een tafel. Ze dronken bier en praatten over van alles en nog wat.
Een van de vrie nden, een man genaamd Ali, was al behoorlijk dronken. Hij lachte en praatte luid, en hij kon zijn ogen niet stilhouden. Een andere vriend, genaamd Mohammed, probeerde hem te kalmeren, maar het was tevergeefs.
Ali stond op en begon te dansen. Hij zwaaide met zijn armen in de lucht en schopte tegen de tafels. De andere vrienden keken hem verwonderd aan. Ze hadden Ali nog nooit zo dronken gezien.
Plotseling viel Ali om. Hij viel met zijn hoofd op de grond en bleef roerloos liggen. De andere vrienden schrokken zich rot. Ze hielpen Ali overeind en legden hem op een bank.
Ze belden een ambulance, maar toen die arriveerde was Ali al overleden. Hij was stomdronken geworden van het bier en had een hersenbloeding gekregen.
De dood van Ali was een schok voor het dorp. Hij was een geliefde man en zijn dood was een groot verlies. De vrienden van Ali waren verslagen. Ze konden niet begrijpen hoe dit had kunnen gebeuren.
Ze beseften dat ze te veel hadden gedronken die avond. Ze hadden Ali niet moeten laten drinken toen hij al zo dronken was. Ze hadden hem moeten stoppen.
De dood van Ali was een tragische gebeurtenis. Het was een herinnering aan de gevaren van alcoholmisbruik.