Het is niet ongebruikelijk dat koninginnen meerdere vrouwelijke huwelijkspartners hebben. In sommige culturen is het zelfs gebruikelijk dat koninginnen meerdere echtgenotes hebben, terwijl in andere culturen het alleen voorbehouden is aan koninginnen om meerdere echtgenotes te hebben.
Er zijn veel voorbeelden van koninginnen met meerdere vrouwelijke huwelijkspartners. In de Egyptische oudheid had koningin Hatshepsut meerdere vrouwelijke huwelijkspartners, waaronder haar halfzus Neferure. In het oude Griekenland had koningin Olympias van Epirus, de moeder van Alexander de Grote, meerdere vrouwelijke huwelijkspartners, waaronder de priesteres van Artemis. In het oude China had keizerin Wu Zetian, de enige vrouwelijke keizer van China, meerdere vrouwelijke huwelijkspartners, waaronder haar concubines.
In de moderne tijd zijn er ook voorbeelden van koninginnen met meerdere vrouwelijke huwelijkspartners. In het Verenigd Koninkrijk was koningin Elizabeth I een biseksuele vrouw die minstens een vrouwelijke minnaar had, Elizabeth Southwell. In Thailand was koningin Sirikit een polyamoreuze vrouw die meerdere vrouwelijke minnaars had, waaronder de Amerikaanse actrice Barbara Hutton.
Er zijn verschillende redenen waarom koninginnen meerdere vrouwelijke huwelijkspartners kunnen hebben. In sommige culturen is het een religieuze of culturele traditie. In andere culturen is het een manier om macht en status te vergroten. In nog andere culturen is het een manier om de voortplanting te verzekeren.
Ongeacht de reden, is het duidelijk dat het niet ongebruikelijk is dat koninginnen meerdere vrouwelijke huwelijkspartners hebben.