De uitspraak “toen was voetbal nog heel gewoon” kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. In de context van het boek “Toen was geweld heel gewoon” van Friso Schotanus verwijst het naar de tijd dat geweld in en rond voetbalstadions nog veelvuldig voorkwam. In die tijd was het gebruikelijk om als supporter mee te gaan in de sfeer van geweld en het uitvechten van rivaliteit. Voetbal was meer dan alleen een sport, het was een manier om je identiteit te uiten en je emoties te ventileren.
In een bredere context kan de uitspraak ook verwijzen naar de tijd dat voetbal nog niet zo commercieel was als nu. In de jaren ’70 en ’80 was het nog veel goedkoper om naar een wedstrijd te gaan en was het voetbal nog meer verbonden met de lokale gemeenschap. Voetbal was een uitje voor het hele gezin, niet alleen voor de hardcore fans.
In beide gevallen verwijst de uitspraak naar een tijd dat voetbal nog minder geprofessionaliseerd en gecommodialiseerd was. Voetbal was meer een volkssport dan een industrie.
Hier zijn enkele specifieke voorbeelden van hoe voetbal in het verleden “heel gewoon” was:
- Het was gebruikelijk om met de hele familie naar een wedstrijd te gaan.
- Kaartjes voor de topwedstrijden waren nog betaalbaar.
- Er was veel meer ruimte in de stadions, waardoor het makkelijker was om elkaar te ontmoeten en te praten.
- Er was minder druk op de spelers om te presteren.
Natuurlijk waren er ook toen al problemen in het voetbal, zoals hooliganisme en corruptie. Maar over het algemeen was het voetbal een veel meer ontspannen en toegankelijke sport dan nu.