Een kibboets (Hebreeuws: קיבוץ) is een collectieve landbouwnederzetting in Israël. De eerste kibboets, Degania Alef, werd in 1909/10 opgericht door Oost-Europese Joden, tien jaar voor het begin van het Britse mandaat over Palestina.
De kibboets is gebaseerd op het principe van collectivisme. Alle eigendommen en middelen zijn gemeenschappelijk eigendom van de leden van de kibboets. De leden werken samen aan de landbouw, industrie en andere activiteiten van de kibboets. De opbrengst van deze activiteiten wordt gedeeld onder de leden.
In de vroege jaren van de kibboetsbeweging was het collectivisme zeer streng. De leden woonden in gemeenschappelijke slaapzalen en aten gezamenlijke maaltijden. Kinderen werden opgevoed in collectieve kinderhuizen.
In de loop der jaren is de mate van collectivisme in de kibboetsen afgenomen. De leden hebben meer privacy en vrijheid gekregen. Kinderen wonen nu meestal bij hun ouders.
In 2023 zijn er nog ongeveer 270 kibboetsen in Israël. Ze zijn een belangrijk onderdeel van de Israëlische samenleving en economie.
Hier zijn enkele kenmerken van een kibboets:
- Collectivisme: Alle eigendommen en middelen zijn gemeenschappelijk eigendom van de leden van de kibboets.
- Gemeenschappelijke arbeid: De leden werken samen aan de landbouw, industrie en andere activiteiten van de kibboets.
- Gemeenschappelijke maaltijden: De leden eten gezamenlijke maaltijden.
- Gemeenschappelijke opvoeding: Kinderen worden opgevoed in collectieve kinderhuizen.
De kibboetsbeweging heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van Israël. De kibboetsen hebben bijgedragen aan de kolonisatie van het land, de ontwikkeling van de landbouw en de opbouw van de Israëlische economie.