De spreidingswet is een wet die ervoor moet zorgen dat de druk op asielopvang beter over gemeenten wordt verdeeld. De wet is op 23 januari 2024 aangenomen door de Eerste Kamer.
Voordat de spreidingswet werd aangenomen, was het zo dat gemeenten vrijwillig asielzoekers konden opvangen. Dit leidde ertoe dat een aantal gemeenten, zoals Amsterdam en Rotterdam, veel asielzoekers opvangden, terwijl andere gemeenten helemaal geen asielzoekers opvingen.
De spreidingswet verplicht alle gemeenten in Nederland om asielzoekers op te vangen. De verdeling van asielzoekers over gemeenten wordt bepaald door het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Het COA kijkt daarbij naar de grootte van de gemeente, de beschikbaarheid van huisvesting en de draagkracht van de gemeente.
De spreidingswet is omstreden. Voorstanders van de wet zeggen dat deze nodig is om de druk op asielopvang beter te verdelen en om asielzoekers een betere kans te geven om in Nederland te integreren. Tegenstanders van de wet zeggen dat deze inbreuk maakt op de autonomie van gemeenten en dat het leidt tot ongewenste segregatie.
De spreidingswet gaat in op 1 januari 2025.
Hieronder zijn de belangrijkste punten van de spreidingswet op een rij:
- Alle gemeenten in Nederland zijn verplicht om asielzoekers op te vangen.
- De verdeling van asielzoekers over gemeenten wordt bepaald door het COA.
- Het COA kijkt daarbij naar de grootte van de gemeente, de beschikbaarheid van huisvesting en de draagkracht van de gemeente.
- De spreidingswet gaat in op 1 januari 2025.