De bijbelse figuur die zijn volk uit Egypte leidde, is Mozes. Het verhaal van Mozes en de uittocht uit Egypte wordt verteld in het Bijbelboek Exodus. Volgens dit verhaal was Mozes een Hebreeuwse jongen die als baby werd gered van de dood doordat zijn moeder hem in een mandje in de Nijl legde. Het mandje werd gevonden door de dochter van de farao, die Mozes als haar eigen zoon opvoedde.
Op volwassen leeftijd ontdekte Mozes dat hij een Hebreeuwse was. Toen hij zag hoe een Egyptenaar een Hebreeuwse slaaf sloeg, doodde hij de Egyptenaar. Mozes moest vluchten uit Egypte en woonde 40 jaar in de woestijn.
Toen Mozes 80 jaar oud was, verscheen God aan hem in een brandende braamstruik. God gaf Mozes de opdracht om de Israëlieten uit Egypte te leiden en naar het Beloofde Land Kanaän te brengen. Mozes keerde terug naar Egypte en overtuigde de farao om de Israëlieten te laten gaan.
De farao weigerde echter om de Israëlieten te laten gaan, en God strafte hem met de Tien Plagen. Na de Tien Plagen liet de farao de Israëlieten eindelijk gaan.
Mozes leidde de Israëlieten door de woestijn naar het Beloofde Land Kanaän. De reis duurde 40 jaar, en tijdens die tijd stierven veel Israëlieten.
Toen de Israëlieten eindelijk het Beloofde Land Kanaän bereikten, stierf Mozes op de berg Nebo. Hij was 120 jaar oud.
Het verhaal van Mozes en de uittocht uit Egypte is een belangrijk verhaal in de joodse, christelijke en islamitische tradities. Het verhaal wordt herdacht tijdens het joodse feest Pesach, het christelijke paasfeest en het islamitische feest van de uittocht.