De geestelijke vader van Maarten Koning is Anton Beerta, zijn baas en mentor bij het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Beerta is een erudite en charismatische man die een grote invloed heeft op Maarten. Hij leert Maarten alles wat hij weet over wetenschap, literatuur en geschiedenis. Beerta is echter ook een complexe en ambivalente figuur. Hij is idealistisch en gedreven, maar ook egoïstisch en manipulatief. Maarten komt dit steeds meer tegen en begint Beerta uiteindelijk te wantrouwen.
In de romancyclus Het Bureau van J.J. Voskuil, waarin Maarten Koning de hoofdpersoon is, wordt de relatie tussen Maarten en Beerta in detail beschreven. Aan het begin van de cyclus is Maarten nog vol bewondering voor Beerta. Hij ziet hem als een vaderfiguur en rolmodel. Maarten wil net zo worden als Beerta: een geleerde en een intellectueel. Beerta stimuleert Maarten in zijn ambities en helpt hem om carrière te maken.
Naarmate de cyclus vordert, wordt Maartens bewondering voor Beerta echter minder. Hij begint Beerta te zien als een man met fouten en tekortkomingen. Beerta is niet alleen idealistisch, maar ook arrogant en autoritaire. Hij is bereid om anderen te gebruiken om zijn eigen doelen te bereiken. Maarten komt dit steeds meer tegen en begint Beerta uiteindelijk te wantrouwen.
In het laatste deel van de cyclus, Plankton, is de relatie tussen Maarten en Beerta definitief bekoeld. Beerta is getroffen door een beroerte en is nu een vegetatief mens. Maarten bezoekt hem nog wel af en toe, maar hij voelt zich niet meer verbonden met hem. Maarten heeft zijn eigen weg gevonden en is nu een zelfstandige man.
De relatie tussen Maarten en Beerta is een complexe en ambivalente relatie. Het is een relatie van liefde en haat, van bewondering en wantrouwen. Deze relatie is een belangrijke factor in de ontwikkeling van Maarten Koning als persoon.